OPGEPAST :
Deze blog kan uw gezindheid schaden. Wel degelijk gezindheid!
Uw glimlach kan vervagen, de schittering uit uw ogen verdwijnen en uw humeur kan kelderen.
Ook wij ergeren ons af en toe, echt waar!
We zijn de laatste weken waarschijnlijk iets te vaak op de culturele / toeristische toer gegaan. Wij, die mensenmassa's van meer dan 8 mensen schuwen en misschien ook wel een beetje van de drukte
van ons (vroegere) dagelijkse leven af wilden, zijn de laatste weken op bezoek geweest in Porto (2dagen), Coimbra (1) en Lissabon (6 totnogtoe). Met een toerisme-ergernis in stijgende lijn.
Drie prachtige steden, totaal verschillend van elkaar maar telkens met een hoop toeristen waar wij in België alleen van kunnen dromen.
Nochtans, op zich is toerisme geen vies woord : mensen bezoeken de stad omdat er iets interessants te zien is, historisch en cultureel waardevol, waarvoor ze speciaal de reis maken. Ze boeken een
hotel of B&B, gaan uit eten, bezoeken musea, kortom ze geven veel geld uit waarmee we de betreffende stad beter kunnen onderhouden, de monumenten beter in ere houden en zodoende nog meer
toeristen aantrekken.
Maar waar houdt het op ? En moeten we, omdat die mensen veel geld betalen om onze steden te bezoeken, dan ook maar alles dulden ?
Porto was gezellig, we doorkruisten twee dagen lang de stad, bezochten monument na kerk na kathedraal na museum, deden terrasjes en hadden overal ruimte. De mensen waren vriendelijk, beleefd en
vrolijk, een enkeling niet te na gesproken (luid babbelen in een kerk waar om stilte werd gevraagd, statieven monteren in monumenten waar de suppoost uitdrukkelijk aan elke bezoeker vroeg om
geen foto's te nemen).
In Coimbra begon het meer op te vallen : gedrum, afzetterij door de plaatselijke horeca, de selfishstick waarmee toeristen parmantig in iemands anders foto lopen te poken maar kwaad worden als iemand door hun beeld wandelt.
In Lissabon werd het ergerlijk misschien ook te wijten aan het feit dat er 10 keer zoveel toeristen rondlopen als Lissabonezen : Engelsen verleren plots hun karakterieel queue-gen en drommen zich
zonder pardon overal tussen en vooral voor. Fransen denken dat de hele wereld Frans spreekt en vertikken het om één woord Engels te praten. Ik blijk dan steeds de stomkop die automatisch in
het Frans antwoordt, omdat dat beleefd is ...
Duitsers blijken dan weer meesterlijk boertig wanneer ze na 5 (mislukte) aanlegmanoeuvers en terwijl jij al 20 minuten op de steiger heen en weer loopt om hun lijntjes aan te pakken, hun boot af te houden, andere boten te beschermen, doodleuk blaffen 'dat ze het best alleen aankunnen!' Yeah right!
Amerikanen kennen maar één weg : rechtdoor, of dat nu over mensen of een pas aangelegd bloembed is. I am American, my money, my town!
De eerste keren laat je dat passeren onder het mom van 'het is een enkeling', maar wanneer je keer op keer opzij gedrukt wordt op een voetpad waar vier mensen naast elkaar lopen of wanneer je, om niet op de hielen van je voorganger te stappen, een beetje ruimte tussenlaat, een dikke Amerikaan zich voor je wurmt zodat je niet alleen geplet wordt maar ook je adem benomen wordt door zijn stinkende okselvijvers, dan heb je daar na een paar keer echt wel genoeg van!
Vandaag bezochten we Sintra, het Moorse stadsgedeelte van Lissabon. We kochten eerder deze week een Lisboncard (+/- 40€ per persoon) : 3 dagen alle openbaar vervoer gratis, trein, tram, bus en
ferry, alle stadsmusea gratis en massale kortingen bij de overige. Of zo beweerde de toeristische dienst...
Tot we in Sintra kwamen, met de gratis trein :
- We kregen nauwelijks korting in de 5 paleizen / kastelen / musea wat ons nog eens een dikke 100€ extra zou kosten. We kozen de in onze ogen twee belangrijkste uit, voor een luttele 36€.
- De wandeling om tot die twee paleizen te komen is volgens de toeristische dienst echt niet te doen! Te ver, te steil, te gevaarlijk! Veel beter bleek het de bus te nemen voor een povere €5 extra. (Anke, de bus leek op de trein Leuven-Brussel)
- Als we langer dan 30 minuten op de bus moesten wachten (= standaard), konden we nog altijd de tuktuk nemen (aanvankelijk schattig maar bij nader inzien vreselijk irritant brommerke met bakje) : 5€ per persoon, enkele rit!
- Wilden we, na het Paleis van Pena (prachtstuk!!!!), ook de chalet van Hare Majesteit bewonderen, moeten we eerst door het park (7€) maar spijtig genoeg kan je wel het paleis
bezoeken en de stallen en de serres (8€) maar zit de chalet niet in het pakket, dat is nog eens 3€!
- Wil je, tegen beter weten in, toch te voet die levensgevaarlijke wandeling aangaan, hou er dan rekening mee dat het ver is (5km volgens de toeristische dienst), minstens een uur wandelen en erg zwaar. 5km/u is voor mij lopen maar kom ... Dus koop je voor de veiligheid een extra fles water (2,15€ ipv 0,2€ buiten Sintra)!
In de praktijk bleek de wandeling geweldig! Een redelijk steile klim van amper 2km en een dik half uur later stonden we al aan het kasteel van de Moren.
Om 5€ aan die bus te geven moet je of moeilijk te been zijn (alle respect daarvoor), of schandalig rijk of aartslui of oerdom. 99% van de wachtenden behoorden niet tot de eerste categorie! Volgens Ivan nemen Chinezen zelfs de bus om de straat over te steken, wel dit kwam op hetzelfde neer ...
Sintra is adembenemend, absoluut! Een pracht voor het oog, schitterende kleuren en prachtige vormen, pareltjes van architectuur. Het Palacio da Pena is zonder meer fan-tas-tisch, het best
vergelijkbaar met een kasteel ontworpen door het duo Barbie-K3. Een mega suikertaart met glazuur in de felste meisjeskleuren. De opdrachtgever, Ferdinand II, gaf de architect de opdracht om
elementen van de renaissance, gotiek, barok, manuëlisme en Moorse kunst te integreren. Na het verbouwen van het klooster tot kasteel tot militaire barak tot ziekenhuis tot koninklijk paleis zijn
ze daar knap in geslaagd!
Bizar concept maar geniaal in zijn gekheid! En dan te bedenken dat Ferdinand II de broer was van onze eigenste Leopold I !
Maar voor ons was het tourist-trap gehalte veel te hoog, de massa te groot en vooral te onbeschoft en boertig.
Het is moeilijk om in die geest mee te gaan, misschien zijn wij gewoon geen goeie toeristen : te goed opgevoed, in een verkeerde eeuw en met verkeerde genen ...
