Het weer verandert tegenwoordig sneller dan een politicus van standpunt. Ons weergat van 3 dagen redelijk tot mooi weer en bezeilde koersen richting Falmouth is deze morgen gekelderd tot een minigaatje van nauwelijks 24 uur en blijkt later vandaag nog ingekort tot een dikke 12 uur voor er een ‘imminent near gale warning’ omgeroepen wordt (= 8 bf).
We vertrekken ook al met een boot waarvan stuurboord en bakboord plots vervangen worden door ‘Daar!’ en ‘Nee! Die andere daar!’, die achteruit blijft varen in de sluis als ze moet stilliggen en met touwen met meer knopen in dan ooit tevoren.
Eens op zee moet al heel snel het tweede rif erin en blijft het (ondertussen vrijgemaakte) derde rif een paar toeren rond de windgenerator draaien, Sam (de windpiloot) blijkt in langdurig gevecht met Goofy Marcel (de elektrische piloot die we vergeten af te zetten zijn na een overstagmanoeuvre). Ondertussen werkt de radar nog altijd niet, zijn ook de windmeters gesneuveld en blijken we ’s avonds ook geen stoomlicht en deklicht meer te hebben. En ik dacht dat we Murphy ondertussen al hadden achtergelaten!
We landen net voor middernacht in Portsmouth (Porsmoes voor de vrienden, Porstmouth op de gedenksteen aan Beachy Head), op de Solent. Een gigantische haven waar we vermoedelijk een paar dagen zullen vastzitten.
En zo geschiedt : het weerbericht draait en keert maar verder, Scillies en Falmouth blijven buiten bereik de volgende dagen, de gales (stormen) vliegen ons rond de oren maar naar het schijnt is het in heel het Kanaal en Biskaje van dat, meer 40 en 50 knopen wind dan goed voor een zeiler is.
Vrijdag houden we een leesdag / slaapdag, kan bijna niet anders, op 24 uur giet het welgeteld 35 minuten niet.